Positionering in Vlaamse beweging

Onder de leeuwenvlag wordt de katafalk van Vlaamse ontvoogding voorgereden

De Vlaamse beweging wordt vandaag gemakzuchtig gereduceerd tot de gemene deler van neoliberaal beleid en extreem-rechts narcisme. Heeft de oproep in de toespraak op het vorige zondag gehouden Vlaams-Nationaal Zangfeest nog enig uitstaans met de Vlaamse ontvoogding? 
De natte droom van het opportunistisch samengaan van neoliberalisme en extreem-rechts na de verkiezingen van 9 juni e.k. werd tijdens het Zangfeest al geconsacreerd en geconsumeerd. Dat Catalaanse scenario’s  van mislukte onafhankelijkheidsmoves reëel zijn, werd straal genegeerd net als het voorrijden van de onder de leeuwenvlag bedekte katafalk van wat ooit ‘Vlaamse beweging is sociale beweging’ was.

Omarm om omarmd te worden. Biedt zorg, bescherming en veiligheid, kansen en ontwikkeling, medezeggenschap en groeiende autonomie zodat de democratische besluitvorming het nauwst mogelijk aansluit bij de gemeenschap. Behandel iedereen op voet van gelijkheid, zorg voor een platform voor respect voor taal en cultuur, draag beter dan passieve tolerantie actieve verdraagzaamheid uit, wees vredesambassadeur,… of de bundeling van de zingeving van de Vlaamse beweging. Alle Vlamingen, zonder uitzondering, hierbij betrekken, biedt duidelijk perspectief op het omarmen van Vlaanderen.

Ontvoogding als brede stroom

Dé Vlaamse beweging is niet het blind omarmen van om het even welk Vlaanderen, allerminst een Vlaanderen van uitsluiting, beknibbelen op de nu al magere uitkeringen en pensioenen en het stigmatiseren van bevolkingsgroepen en vakbonden. De roots van de Vlaamse beweging hielden het duidelijk voor: ‘Slaaf noch bedelaar mag de werkman zijn’, of het omarmen van alle Vlamingen. Ontvoogding is geen trechter, maar een brede stroom.
Laten we genuanceerd stellen dat sommige media de Vlaamse beweging gemakshalve en dus veralgemenend wegzetten in die hoek waar enkel nostalgie, extreem-rechts hypernationalisme, mythes en neoliberale dogma’s georakeld worden.
Dat destructief platform heeft geen uitstaans met meer democratie en autonoom beslissingsrecht, met verdraagzaamheid en de aan duidelijkheid niet ontbrekende boodschap van ‘Nooit meer oorlog’ van de Frontbeweging, de Vlaamse catharsis van de Grote Oorlog.

Dat de (gekaapte) vlag de lading van Vlaamse ontvoogding niet dekt, is niet de zorg van zij die het zwaktebod van ‘eerst onafhankelijkheid’ vooropzetten met de toonzetting van aanzwellende ongelijkheid en het aan de borst drukken van de voor inbreuken op de racisme- en negationismewet deze week veroordeelde Dries Van Langenhove en zes andere leden van Schild&Vrienden.

Ongelijkheid ondermijnt de samenleving

Dat het zogenaamde OVV (Overlegcentrum Vlaamse Verenigingen) samen met de Zangfeest-organisator ANZ oproept tot ‘het laten klauwen van de Vlaamse leeuw’ op 9 juni of het alles op alles zetten voor een meerderheid van Vlaams Belang en N-VA, wordt meegedeeld zonder de kennisgeving dat het OVV allerminst de drager is van de Vlaamse beweging, laat staan van de vertegenwoordiging van het brede middenveld in Vlaanderen. In schokgolven hebben die in de voorbije decennia het OVV verlaten.
Het kan anders. Dat wijst het thema van de komende IJzerbedevaart (Diksmuide, 1 september e.k.) aan: ‘Ongelijkheid ondermijnt de samenleving’. Er leeft dus een andere Vlaamse beweging. Niet dat de Vlaamse beweging netjes als rechts en progressief, als broer en zus of zo gewild als stiefbroer en – zus met en naast elkaar kunnen leven. De haatspraak van voornoemde Dries Van Langenhove is geen bindmiddel... Net zomin als IJzerbedevaart en IJzerwake (met eerder Dries Van Langenhove als gastspreker) twee varianten zijn van dezelfde boodschap.
De IJzerbedevaart is geen gematigde versie van het uitsluitingsdiscours in Steenstrate. Er is geen enkele gemeenschappelijke deler.

Oplossingen gericht op inclusiviteit

Iedereen op voet van gelijkheid behandelen, herverdeling, prioriteit van zorg, sociale zekerheid zonder de toegang versperren tot sociale bescherming, efficiënt beleid, kwalitatief onderwijs, en het opheffen van restrictieve regels die armoede creëren zoals prof. sociaal beleid Wim Van Lancker (KU Leuven) voorhoudt,... is wat ‘het omarmen van de Vlamingen’ concretiseert.
‘Je maakt als land je armoede zelf: die hangt af van de integratie op de arbeidsmarkt en de sociale rechten’, stelt de professor. Ongelijkheid ondermijnt wel degelijk de samenleving. Er bieden zich oplossingen gericht op inclusiviteit aan. Niet daar waar neoliberale en extreem-rechtse vlaggen wapperen.

Paul De Belder, voorzitter Aan de IJzer
Johan Velghe, ondervoorzitter Aan de IJzer