FC Antwerp, voetbalstamnummer 1, laat zich graag als ‘the great old’ aanwijzen. Respectabel in jaartallen, maar dynamischer dan ooit op het veld. Estafettelopers/loopsters demonstreren bij uitstek hoe, zelfs bij hoge moeilijkheidsgraad, samenwerking tot resultaten leidt.
Beide zijn metaforen om vandaag de zingeving van de 96^e editie van de IJzerbedevaart aan te wijzen. Meer dan een traditie, vooral betekenisvol voor de manier van denken over en handelen voor onze toekomst. Dynamisch en samenwerkend.

De IJzerbedevaart is diep doordrongen van de hartenkreet die uit de loopgraven in de Westhoek opsteeg: Nooit meer oorlog. De emancipatie van individu – zonder enige uitzondering, wat verdraagzaamheid impliceert – én gemeenschap is het fundament waarop de samenleving gebouwd wordt.

Dat Vlaanderen is een gemeenschap waar niet – niet langer – de wapens van haatberichten, uitsluiting, onzekerheid, het aanjagen van angsten en opfokken van complottheorieën tot het politieke bedrijf behoren. Vrijheid en verdraagzaamheid zijn steunberen in een permanent proces naar vrede en welzijn, hier in eigen gezin en buurt en overal waar mensen lijden door oorlog, door klimaatwijziging gedwongen migratie of door het onderdrukken van vrije meningsuiting. Vrijheid en verdraagzaamheid: soldiers of love, leg alle wapens neer, behalve de liefde voor mens en natuur.

De IJzerbedevaart en de organiserende vzw Aan de IJzer zijn deelgenoten, trekkers in de strijd voor ontvoogding, met inbegrip van syndicale vrijheden en gender- en seksuele gelijkheid. Autonomie en vrede zijn hefbomen. Onze strijdwapens zijn rechtvaardigheid, solidariteit, armoedebestrijding en groeiende zelfbeschikking. Niet angstig, niet machteloos, niet de overgave aan een ‘regering met technici’, noch aan de waanbeelden van een sterke leider, laten wij onze ‘wapens’ kletteren in het debat over meer democratie en gelijkheid.

De 96^e IJzerbedevaart laat, naast de standpunten van Aan de IJzer, ervaringsdeskundigen aan het woord over de kracht van de verdraagzame samenleving die gedrenkt is in democratie. De noodzaak van de nabije kleine vrede als van het beëindigen en voorkomen van oorlog als de grote vrede komt aan bod, naast aansluitende muzikale intermezzi en een ons bij de les houdende terugblik, namelijk die op de 4^e IJzerbedevaart in 1923, honderd jaar geleden.

‘Eerherstel aan de geschonden graven’ was het thema van die bedevaart, een verwijzing naar de 36 Heldenhuldezerken die in de nacht van 9 op 10 februari 1918 op de militaire begraafplaats van Oeren werden dicht gecementeerd en waarop, door Vlaamsgezinde frontsoldaten, de volgende dag de letters AVV-VVK met zwarte verf opnieuw werden aangebracht. Ook hier geldt dat onverdraagzaamheid en onvrijheid geen vrede kon brengen.

‘s Namiddags om 14u30 organiseert Aan de IJzer, samen met het gemeentebestuur van Alveringem een piëteitsvolle bijeenkomst op de begraafplaats van Oeren.